Botswana, Zimbabwe deel 2

Nu mijn tentamens zo goed als klaar zijn: deel 2!

Na de safari werden we naar een andere camping gebracht: uitzicht vanaf het zwembad op de Chobe (rivier), borden: pas op voor nijlpaarden en krokdillen overal, wrattenzwijnen, eekhoornsen bavianen op het terrijn GEWELDIG! We mochten kiezen op welke plek we wilde staan : nummer 13. Deze plek was helemaal achterin, en bleek uitzicht te hebben op de Chobe (de rivier). Vanaf hier kon je af en toe nijlpaarden, hagedissen, buffels en olifanten zien!'s Avonds gingen we dus een safari-cruise maken, maarnatuurlijk moest er wel eerst gezwommen in het zwembad worden, waar we noodnormaal een nijlpaard zagen aan de overkant van de rivier! Erna waren er meer serieuze dingen die geregeld moesten worden: een braai! Na in elke supermarkt in de buurt gezocht te hebben hadden we geen succes, waarop we uiteindelijk verschillende bouwmarkten (lees: stukken ijzer en hout op de grond) zijn af gegaan. Op het einde gaven we het bijna op, toen iemand zijn braai aanbood. We stapte in zijn bakkie en gingen naar een andere lodge waar hij werkte. Erna bracht hij ons, en de halve olieton op poten naar onze lodge toe. Maar, eten was natuurlijk ook nodig, maar eerst moest er gepint worden. Dit klink een HEEL stuk makkelijker dan het is! Nergens lukte het! Gelukkig konden we na lang te zeuren iets krijgen in de supermarkt, dit was uiteindelijk net genoeg voor de safari. Helaas duurde het allemaal wel erg lang, dus ben ik maar naar de lodge gelopen om die man te vertellen dat de rest iets later kwam, again: makkelijker gezegd dan gedaan. Ik liep maar heen en weer, en was al bang dat ik zo'n 'ik kan ze niet herkennen, ze zijn allemaal hetzelfde' persoon was. Gelukkig bleek later, toen de rest er ook was, dat het een ander persoon was. Fjoeew!

Als je de foto's hebt gezien weet je het eigenlijk wel al: de cruise was geweldig! Met Namibie aan de ene kant, en Botswana aan de ander gingen we 'op jacht' naar dieren. Samen met een stel uit Nigeria en wat locals die zin hadden om mee te gaan. De man die ons had gebracht ging uitendelijk toch ook mee, en wist erg veel van alles af! Apen, bizons, een hagedis, krokodillen, een adelaar, nijlpaarden, olifanten olifanten en oh ja: olifanten! Tussendoor mochten we nog op een heel luxe hotel daar op het water, erg leuk!

's Avonds toen ik terug bij de tent kwam na het douchen zei Bart opeens: 'Ik zag net een olifant (een paar meter van onze tent achter een hek)!!' dus dat had ik dan helaas weer gemist. Maar, na het braaien hoorde we opeens iets: takken werden gebroken--> een olifant! Gelukkig zagen we hem na een tijdje! We zijn uiteindelijk met een matje voor het hek gaan zitten, en hebben er een flinke tijd naar gestaard. Lucky number 13! Al hadden we bijna niet zo'n geluk toen de olifant een schijnbeweging maakte om aan te vallen. 's Avonds konden we lekker slapen, al wordt je natuurlijk helemaal gek van het geluid vandie hippo's de hele tijd...;)

De dag erna gingen we redelijk laat naar ons uiteindelijke doel: the Falls. Het duurde helaas een hele tijd voordat we iets te pakken hadden, uiteindelijk gingen we met een taxi richting de grens. We liepen de grens over, wat erg leuk is bij het invullen van de formilieren: wijze van transport: vliegtuig, auto,.. other: by foot.Vanaf daar hadden we een hypermoderne taxi (of, was het ergens in de jaren 60) richting de victoria falls. We werden weer keurig afgezet bij een camping. Daar ontmoette we 's avonds iemand die al een paar maanden in dat hostel zat, die aanbood onsmee te nemen naar de watervallen, uhm : JA! We namen een taxi (met 2 mensen in de kofferbak) naar een geheime ingang, waar we eerst over wat doornstruiken heen moesten stappen. Pas op voor nijlpaarden en korkodillen zei hij nog: jikes! Hij bracht ons naar de rand van de waterval, waar je het horode stromen en het water voelde. Een leuke eerste ontmoeting met de watervallen!

Het begin van de dag hebben we niet veel gedaan, maar het eind van de dag deste meer! Dezelfde jongen bracht ons naar de Zambezi (rivier), om er even een drankje in te doen. We liepen er heen en kwamen van die Boab-bomen, enorm grote dingen, tegen. Natuurlijk moest daar in geklommen worden (al was het met knikkende knietjes)! Erna liepen we nog langs de grootste boom van Afrika of de wereld ofzo, geen idee maar hij was enorm! Dit allemaalmet een tandenpoets stokje in onze mond. Erna was het zo ver: we zagen de Zambezi! De stroming was af en toe wel een beetje sterk, en er zat een krabmaar dat kon de pret zeker niet drukken. Hoewel ik geen bier drink moest en zou ik natuurlijk wel even een slokje Zambezi in de Zambezi drinken: check! Ondertussen was Tim ook aangekomen.

Dedag erna hadden we even een dagje op te relaxen met een bootje op het water. Al moet ik er natuurlijk wel bij zeggen dat het op de Zambezi was, het water behoorlijk ruig was, je een helm aan moest en het gewoon raften was;) Eerst moesten we op de stenen naar beneden, waar ik niet zo'n held in ben en dus blij was toen we eindelijk in het bootje zaten. En toen gingen we, onze boot voorop, op naar de eerste stroming. We bleken natuurtalenten te zijn, al waren we aan het juichen na een stroming omdat we heb gehaald hadden maar bleek dat we Tim verloren waren. Maar, toen kwamen de '3 stiefdochters' en erna de 'schoonmoeder', ja.. daar ging het fout. Bij de laatste kantelde onze boot om, great! Enkele minuten later zagen we een krokodil, iets minder geweldig. Een tijdje later kwam er een stroom waar andere voor ons aan de linkerkant langs gingen, maar onze gids zei: jongens: wij gaan er rechts langs en jullie zien zo wel waarom. Toen we er langs waren zagen we waarom: aan de rechterkant stond een sterke stroming naar een steen toen, en die mensen kwamen er maar niet vandaan. Toen ze eindelijk een beetje weg waren gekomen, viel de boot om. Dus, wij waren blij met onze gids die er allemaal net iets meer vanaf leek te weten. Erna vielen we nog een keertje in het lekkere warme water, geen probleem:) Toen we aankwamen met enorm moeie armen na een hele dag raften kwam het leukste deel.. omhoog klimmen. Helaas werkte mijn longen niet echt mee (was weer lekker aan het piepen), waardoor ik als laatste aankwam en het lekker rustig was bij het eten;)

's Middags was het tijd voor: de watervallen. Maar dat komt wel in deel 3;)

Liftend door Botswana, Zimbabwe en Zambia: lucky number 13

Tussenhet leren heb ik even tijd gevonden om jullie even op de hoogte te brengen over wat er allemaal is gebeurd tijdens mijn 'studie-vrije week' die ik wel erg letterlijk heb genomen door gewoon een tripje te maken in plaats van te leren...

Allereerst gingen we naar het station om naar de bushalte te gaan (omdat we met de bus naar Gabarone gingen). Na een aantal meters kwam Impala erachter: hij was de bustickets vergeten, en ik nog iets veel belangrijkers: mijn koekjes! We renden dus snel maar even terug naar huis, waarna we na een gevecht om binnen te komen ('ik moet jullie pasjes zien' 'ja maar die liggen in onze kamers' 'niets mee te maken, ik moet ze zien') gelukkig met de buit weer naar buiten kwamen. Toen we eenmaal in de bus zaten, die er trouwens behoorlijk goed uit zag, werden er veiligheids instructies getoond met als einde: een gebed. Alsof we nog niet genoeg gezegend waren volgde er ook nog 2 'ongelofelijk slechte' religieuze films (stiekem moet ik toegeven dat ik die eerste best goed vond). Onderweg zagen we eerst ze zon heel mooi ondergaan, waarna we de rest van de reis in een onweersstorm hebben gezeten.

Toen we 's avonds rond een uur of half 10 aankwamen volgde onze eerste uitdaging: een slaapplek vinden! Omdat we onderweg wat hostels hadden gezien bij een Mall vroegen we een taxichauffeur om ons erheen te brengen. Hij nam een rare omweg, waarna Bart hem daarop aansprak. We kwamen opeens terecht in een wijkje met hele kleine smalle weggetjes: great! Om het later nog leuke rte maken sloeg hij een weg in waar 3 jongens breeduit liepen, mijn hart zat al in mijn keel maar er gebeurde gelukkig niets. Opeens zagen we een hostel zitten, waarop we hem lieten stoppen en er maar al te graag uit sprongen! Omdat we nog geen Pula hadden (Botswaanse munt) wilde we aan pinnen, wat in Afrika soms nog een hele klus kan zijn! De 1e was buiten werking en de ander had geen geld. Uiteindelijk konden we gelukkig in rand betalen.

Zaterdag begon onze eerste lift-dag, dat werd afzien! (na een lekker ontbijtje opons gemakje in de Wimpy's). We liepen een stukje de stad uit, gingen staan en voordat we 'franzistown' op het bordje hadden geschreven stopte er al een auto om ons een lift te geven! Deze militairen (dacht ik) brachten ons naar de hich-hike plek. Na een paar minuten was het weer zo ver: we hadden een lift, helemaalnaarFranzistown zo'n 400 kilometer verderop! In Botswana schijnt het echt een vervanger te zijn van het openbare vervoer, locals reizen ook gewoon op deze manier en geven wat geld voor benzine, waardoor het voor de bestuurder en de reiziger allemaal wat goedkoper wordt. Erg spraakzaam was de bestuurder niet, wat mijn 2 schone slaapsters niet zo erg vonden..

Eenmaal in Franzistown werden we afgezet bij een resort waar we ons 1e nachtje hebben gekampeerd. Het voelde echt alsof we back-to-basic waren (maar dan met een zwembad, luxe restaurant en bar)! Zoals op de rest van de trip hebben we hier ook enorm leuek mensen ontmoet, er stond een stelletje dat al ruim 10 jaar aan het reizen was en een man in de bar bleef maar praten over het meest geliefde gespreksonderwerp hier: politiek. Botswana ziet er echt goed ontwikkeld uit, ondanks het feit dat ze maar zo'n 2 miljoen inwoners hebben en meer ezels dan inwoners! We sloten de dag af met een lekkere duik in het zwembad waar net een kinderfeestje aan de gang was (de jongens doken er niet zo sierlijk in waardoor een hoop kindjes nat werden door het natuurgeweld). Erna droogde ik me af, en werd er een foto van mijn kont gemaakt (wat alleen bart door had) oftewel: a day as usual;)

Zondag gingen we verder naar Kasane, wat eigenlijk later op de planning stond. We kregen weer een lift naar de hich hike plek, in een bakkie! Een pick-uo truck! Dat kon ik dus van mijn lijstje afstrepen! Toen we daar eenmaal stonden reed er een auto langs de locals heen naar ons toe: 'lift nodig?' 'sure!'. Toen zaten we bij een dokter (Kim) en zijn vrouw (Adele) in de auto richting Nata, want daar moesten zij naar lings richting Maun en wij rechtdoor naar Kasane. Ze vroegen nog of we het erg vonden dat ze een stukje om moesten rijden: natuurlijk niet! We hebben dus weer een hoop gezien en er werd ons een hoop uitgelegd. Hoe kun je zien dat er olifanten in een gebied zijn/zijn geweest (behalve aan de bomen op de grond en de enorme hoeveelheden stront): als er palmbomenher en der staan! Ook kwamen we langs een enorm gebied wat net een dag ervoor in de fik had gestaan. Eenmaal inNata aangekomen moesten we natuurlijk iets enorm belangrijks doen: WIMPY'S! Na een lunch gingen we verder liften richtingKasane. Deze keer duurde het echter wat langeren was het stikheet! Uiteindelijk duurde het gelukkig alsnog maar zo'n 20 minuten voordat we een lift hadden.

Dit was ook weer een behoorlijke lange rit, vooral omdat er 100 km lang een rot zandweg was met kuilen erin! Gelukkig hadden we een lekker fris windje op ons gezicht staan (lees het gevoel alsof je werd bewerkt met een fohn). Onderweg kwamen we nog een grote hornbill tegen, de op 1 na grootste vogel! En, gewoon omdat het kan, struisvogels en... OLIFANTEN! Door het vuur waren ze waarschijnlijk gemigreerd en we kwamen onze eerste dus 'pas' tegen toen we net in de stad waren. Een kleintje stak over, maar 2 grote twijfelde of ze wel konden oversteken. Hierop rende de kleine weer een paar keer heen en weer, maar dat mocht niet baten. Onze chauffeur waarvan ik de naam kwijt ben bracht ons naar een lodge iets verderop waar we weer gingen kamperen. Hij kende iemand die safaritochten organiseerde, dus bracht ons met hem in contact. De volgende ochtend gingen we al op pad met de 4x4, om 's middags een safari-cruise te maken!

's Ochtend begonnen we met een paar olifanten, die een paar meter van de ingang stonden. Daarop zagen we: impala's, impala's, impala's en.. ohja LEEUWEN! In totaal hebben we 3 welpen en 1 volwassen vrouwetje gezien. Later konden we even uitstappen, naast wat bizons, wrattenzwijnen en impala's : de normaalste zaak van de wereld.. Voor de rest hebben we niet enorm veel andere beesten gezien, op giraffen, gieren en een gekke sphynx-achtige vogel na, maar de natuur was daar ook echt heel erg mooi!

(nu ben ik er weer even klaar mee dus de rest komt nog wel:p)

Mozambique, (lang verwachtte) deel 2

Donderdag zijn we met 4 mensen wezen snorkelen op het mooste stukje strand dat ik er heb gezien. Veel vissen heb ik helaas niet gezien, maar de rest was prachtig! Erna hebben we lekkere pannekoeken gegeten bij een restaurantje (Fatima's)in een luie stoel met uitzicht op de zee: beter kan het niet! Of toch wel? Op de terugweg vond ik 200 MTN in het water, waarvan we later bij dezelfde toko cocktails hebben gehaald. De rest hebben we weinig meer gedaan dan relaxen in de zon, wat natuurlijk ook moet gebeuren!

's Avondsgingen we weer naar fatima's toe om even wat te drinken. We werden keurig begeleid door een hond, zoals bijna elke avond (maar steeds verschillende). Hier ontmoette we een aantal 'interessante' personen (om het maar even aardig te brengen voor de verandering). Naast me zat een dronken Afrikaan, die steeds meer mijn kant op kwam. Hierop bleef ik ook elke keer weer een stuk opschuiven op de bank waarop we zaten, totdat ik bij een paal belandde. Tactisch als ik ben (not)liet ik overdreven aan Eva zien wat er aan de hand was, wat ook nogal opvallend was voor die vent. Gelukkig wist Eva te vertellen dat het een spelletje was in Nederland, wat hij nuchter (als hij ooit nuchter is) vast ook had geloofd.. Hij was nog niet eens de apartste daar, er was namelijk ook nog een Amerikaanse. Veel woorden wil ik er niet aan kwijtaangezien ik na uitspraken als: 'Ze moeten in Rwanda maar eens ophouden met piepen want de genocide duurde maar 10 dagen en in Zuid-Afrika is er jaren lang apartheid geweest' en 'dit is Afrika, iedereen heeft AIDS!' alsnel klaar met dr was. Natuurlijk werden we weer keurig terug gebracht door de hondenbrigrade. Van deze hond kwamen we echter niet meer af, en is ons helemaal gevolgd tot ons huisje. Boozie, zoals we haar genoemd hadden, heeft zelfs de hele avond voor ons huisje geslapen!

De volgende ochtend was iedereen druk bezig met Booz die je overal achterna liep. We hadden haar al snel lid van onze exchange groep gemaakt (of eigenlijk had ze zichzelf uitgenodigd). Tegenover onze lodge kon je verse kokosnoten kopen wat we natuurlijk hebben gedaan! Ze werden voor onze ogen van d eboom af gehaald, jammie!! Hoewel ik niet van cocosnoten hou kun je hier natuurlijk geen nee tegen zeggen! De kokosnoten hadden we bewaard voor... na het surfen! Met een klein groepje gingen we het, inmiddels best ruige, water in. In het begin was het even zwaar, maar na de 1e goede golf, en daarmee bedoel ik vooral het feit dat je met de goede kant boven water bent, begon ik de smaak te pakken te krijgen! Helaas dacht mijn surfboard er anders over en kreeg ik een klap op mijn hoofd. Na even heen en weer geschud te hebben (enorm aan te raden als je last van je hoodf hebt, not..) ben ik weer verder gegaan. De tijd ging helaas erg snel. Opeens zei iemand dat ik iets roods op mijn hoofd had :'ja, heb ik altijd. verbrand nogal snel'. Helaas gaf het rode deze keer af, wat niet echt een kenmerk is van verbranding... Het viel gelukkig allemaal enorm mee hoor;)

Eva en ik waren ook nog even naar het marktje in Tofo geweest, en werden natuurlijk vergezeld door Boozie. Op de heenweg rende er opeens een jochie heen met een stok en begon Booz te slaan, Eva heeft dat rotjoch gelukkigkunnen verjagen. De terugweg werd het helaas allemaal iets gevaarlijker dan een jochie van een jaar of 5. Boozie zagen we nergens, en een andere hond had 'de taak' overgenomen. Later kwam er nog een zwarte hond bij die erg onderdanig was en er heel slecht uit zag. Ik zei nog tegen Eva: 'dit is de enige hond waar ik bang voor ben'. Erna kwam er een 3e bij. Nadat de honden wat met elkaar speelde werd het allemaal wat gemener, en tegen de zwarte gericht. Binnen no-time kwamen er allemaal honden aanrennen, ik schat echt boven de 10! De zwarte hond, bleef ons maar volgen waar we natuurlijk niet echt op zaten te wachten. Na een tijd sprongen ze allemaal op die ene hond, gebijt gejank alles! Ze hielden maar niet op! Hoe rot het ook was: we liepen door omdat we zelf niet aangevallen wilden worden. De hond wist eindelijk los te komen en... rende achter ons aan! De rest van de honden volgden natuurlijk! Hierop zijn we redelijk ver de zee in gelopen, met de inmiddels mankende en (nog steeds) jankende hond achter ons aan. We werden de rest van de wandeling achtervolgd, maar we konden ze nu gelukkig redelijk op afstand houden. De hond liep met ons mee naar huis, en wat bleek: het was Boozie! We hadden haar helemaal niet herkend...

Later die avond, onze laatste, zijn we ergens wat wezen eten in een lokaal restaurantje. Ze waren helaas niet zo gewend dat mensen geen vlees of vis eten, dus ik heb heerlijk van de rijst kunnen genieten (dat ook wel heel erg lekker was!). Zoals we na Swaziland inmiddels wel waren gewend vielhet stroom uit, zodat we een romantisch diner hadden met zn allen;)

Zaterdag gingen we helaas weer weg uit Mozambique, maar gelukkig nog niet naar Pretoria! We hadden nog een tussenstop bij het Krugerpark in Komatipoort. De terugrit verliep verassend soepel. op een aantal politie aanhoudingen (lees: doorrijdingen) na. We waren ongelofelijk blij om weer in 'ons' Zuid-Afrika te zijn! Ik ben bijna van de politieagenten hier gaan houden! Bijna.....

De lodge dat we in Komatipoort hadden was erm mooi en had uitzicht op het park! Helaas hebben we niets gezien maar dat hebben we de dag erna kunnen inhalen! We hadden van een local gehoord dat er een plaats in de buurt was, Marlov, waar er een hoop dieren zijn: maar geen hekken! Daar gingen we natuurlijk even heen! Onderweg kwamen we de lodge tegen waar een ander deel van onze groep had gezeten, en later zagen we ze zelfs lopen! Iets anders, nog veel leuker, wat we zagen lopen is te zien op de foto's: GIRAFFEN! We reden langs het huis en zagen ze opeens staan. Hollands als we zijn stapte we meteen de auto uit om bij die mensen in de achtertuin te lopen om zo dicht mogelijk bij de giraffen te komen. Gelukkig hadden we Impala bij ons die met het 'geniale' idee kwam om een klein takje met een paar blaadjes vast te houden om ze te lokken. Opzich een geweldig idee; in de woestijn of op dr noordpool. Deze tactiek is niet echt aan te raden in een groen gebied vol met bomen...

Erna gingen we weer opweg naar 'huis', zo mag ik het onderhand na 100 dagen wel noemen:)

Mozambique!

Toen we bij de grens aan kwamen begon het volgende 'spel'. Gelukkig had Eva me al voor het een of ander gewaarschuwd. Er kwam een man naar ons toe die ons uitlegde wat we precies moesten doen en ons hielp, waar we eigenlijk niet echt van gediend waren maar omdat we niet precies wisten wat de procedure was lieten we het maar gebeuren. Terwijl ik mijn formulier aan het invullen was werd ik opeens geroepen. Buiten probeerde dezelfde gast met een papiertje in zijn hand geld van Fabian af te troggelen. Hij zei dat met een handtekening van een bepaald persoon geen gedoe zou zijn bij de slagboom, voor 100 rand kon hij ons er doorheen lozen. Dit bedrag werd al gauw gehalveerd, maar ik weigerde het nog steeds te betalen. Toen hij dit bedrag echter had verlaagd naar 10 rand (1 euro) begon ik ook wle wat te twijfelen. Hij zei :'van d erest van het geld kunnen jullie lekker ergens wat drinken'. Dit was precies de zin waar Eva me voor gewaarschuwt had, dus ik eiste het briefje wat hij in zijn hand had met een handtekening erop. Tot mijn grote verbazing deed hij het nog ook! We stapte snel in de auto en reden er vandoor, terwijl hij nog steeds aan onze auto 'vastgeplakt' zat.

Natuurlijk waren we enorm blij dat we de grens over waren gekomen zonder al te veel problemen, de vakantie kon nu echt beginnen! Er stond wel overal langs de weg poltitie, waar we helaas snel genoeg achter kwamen. Net na een 60-bord werden we aangehouden, we reden 70 km per uur (omdat het ervoor 80 was en de auto nog uitrolde). Ze vertelde dat we 2000MT (ongeveer 600-700 rand) moesten betalen. Al snel riep de vrouwlijke agent me naar dr toe: 'wij meiden onder elkaar konden wel wat regelen'. Al snel werd het verlaagd naar 250, en nadat ik zei dat 'wij meiden' natuurlijk ook nog kleren en nagelak moesten kopen werd dit 150 rand. Helaas hield ik daar niet op. Ik herinnerde me dat me verteld was dat we moesten vragen of we een bonnetje mochten of hun naam opschrijven, dat kon, waardoor de boete weer 2000 MT was. Hierop pakte ik snel mn portemonnee uit de auto en gaf Fabian 200 rand om aan ze te geven. Gelukkig mochten we hierna weg en zwaaide we ze vrolijk na...De rest van de rit verliep behoorlijk soepel. Dit kwam vooral door het feit dat we geen km meer te hard reden, en we verschillende keren door zijn gereden als we werden aangehouden....

Toen we in Maputo aankwamen, onze eerste stop, was het er erg druk en hadden we geen idee waar we heen moesten. Gelukkig vonden we in de file een auto met 'een witte' waar we het aan konden vragen. Het grootste deel van de, voornamelijk zwarte, bevolking spreekt vooral portugees waardoor communiceren niet al te makkelijk was. Toen we in ons hostel aankwamen waren daar ook nog 2 anderenuit tuksdorp! 's Avonds zijn we even lekke ruit eten geweest waar ik, verassend genoeg, een pizza margaritha heb gegeten. 'Het smaakt totaal niet als een diepvriespizza' zei ik nog vrolijk voordat ik een stuk folie uit mijn mond haalde... Maar, afgezien van het stukje plastic, smaakte het allemaal erg goed!

Dinsdag was het zo ver, we gingen op weg naar Tofo! Ook deze rit verliep weer erg soepel, we zijn zelfs (zonder kaart) geen enkele keer verkeerd gereden! Na zo'n 7-8 uur kwamen we bij onze accomodatie, Bamboozie, aan. Hier werden we gelijk uitgebreidbegroet door onze groep, en kregen we te horen dat er al een ocean safari gepland stond voor de volgende ochtend.. great! Die avond zijn we lekker de zee in gesprongen en heb ik geslapen als een baby..

De oceon safari was zijn geld zeker waard! Allereerst moesten we het rubber boortje in het water helpen duwen, waarbij ik een zeekoe heb moeten redden (lees: een oudere vrouw die niet al te gracieus meer was) die erbij in het water viel. Na een tijdje op het water gezeten te hebben zagen we onze eerste dolfijnen al! Later stopte we ergens waar nog enkele andere snorkelaars aan het zwammen waren: whalesharks! In totaal hebben we er zelfs 3 gezien! Later waren er ook enkele dolfijnen zo dichtbij dat we het water in konden om ze goed te kunnen zien, omdat ik een beetje sloom was met mijn snorkelspullen aan te trekken zouden ze me ervoo droppen. Helaas heb ik de dolfijnen niet kunnen zien omdat ze telkens overal heen zwommen. Als ik dan weer naar de boot keek om aanwijzingen te krijgen moest ik weer de tegenovergestelde kant op. Gelukkig heb ik daar wel een 'prikkelende' encounter gehad met kwallen... Opeens schreeuwde iemand: 'manta ray!!!'. Toen mensen de dolfijnen achterna gingen kwam er opeens een grote rog voorbij! Fie heb ik gellukkig nog wel kunnen zien; ik sprong de boot uit, deed mijn hoofd onderwater en daar was hij al meteen! Op de terugweg waren we natuurlijk allemaal helemaal enthousiast over alles wat we hadden gezien, waarna het nog beter werd: er sprong verderop opeens een walvis uit het water!

Een update over de donderdag en vrijdag komt later weer;)

Swaziland

Rond half 4 zijn we terug gekomen van onze roadtrip door verschillende buurlanden van Zuid-Afrika.Zoals altijd is er weer een hele hoop gebeurd en ben ik waarschijnlijk al de helft vergeten...

Allereerst was er vrijdag wat gedoe met het regelen van de huurauto, waardoor we een tijd later vertrokken dan dat we van plan waren. De rit verliep eigenlijk verdacht soepel, totdat we bij de grens van Swaziland aankwamen. Toen we zonder problemen een stempel kregen waren we al erg optimistisch, iets te optimistisch.. Het bleek dat het alleen een stempel was op SA te mogen verlaten. Toen het grootste deel van onze groep de stempel om Swazi binnen te komen gekregen hadden begonnen de problemen: Chinesen waren een uitzondering, ze hadden een visum nodig en kregen niet zomaar een stempel. Hun oplossing was dat ze het land in mochten, maar dan maandag een visum moesten halen. Hierdoor viel ons plan om op zondagochtend te vertrekken naar Maputo in het water (zoals je later wel kunt lezen: letterlijk en figuurlijk). Opsplitsen leek me niet zo'n goed idee omdat niemand een dag in Tofo wilde laten schieten, ik al helemaal niet. Met als 'logisch' gevolg, ik bood aan langer te blijven (samen met Fabian die reed).

Deze dag hadden we ook onze eerste aanvaring met de politie: 'Mag ik uw rijbewijs even zien?'Ja, hij ligt alleen wel in de achterbak' 'Oke, dan is het goed! Tot ziens'. De poitie viel dus erg mee (wat waren we nog onschuldig).

Toen we aankwamen bij het hostel (Hwane resort)viel de regen met bakken uit de lucht en onweerde het als een gek. Wie zou zich weer in het groepje hebben gevoegd om door de regen naar de receptie te rennen? Jawel.. Impala.Alsof we niet al genoeg geluk hadden: de stroom viel uit waardoor koken erg lastig (lees: onmogelijk)werd. Dit kwam echter wel vaker voor (namelijk elke dag). 's Ochtends kwamen we er eigenlijk pas echt achter hoe mooi de omgeving was: gifgroene heuvels en open velden met grazende paarden erop. Dit was allemaal in onze 'achtertuin'! Hoewel het enorm koud en mistig was viel het allemaal nog best mee. Onze eerste dag gingen we naar de grootste vulkaansteen ter wereld die we volgens Alex op een 'blanket'(=dekentje ipv 'sign'=bord) konden vinden. We hebben een heel stuk gewandeld tussen een groep locals wat erg gezellig was. Aan het eind moesten er natuurlijk foto's gemaakt worden van ons blanken. Na het hiken vroeg ik in de auto: 'waarom zijn we eigenlijk niet naar die steen geweest?'. Bleek dat we daar dus de hele tijd op gelopen hadden... oeps.. Erna zijn we nog even 1,5 uur naar een game reserve geweest. Tenslotte zijn we naar een hotspring geweest: 'the cuddle puddle'.Dit viel eigenlijk een beetje tegen aangezien het gewoon een zwembad was met warm water, maar na het spelen van 'Marco Polo' met onze groep en wat locals was het eigenlijk hardstikke gezellig!

Zondag zijn we 's ochtends gaan paardrijden. Hethadde hele nacht en ochtend geregend, maar toen washet gel;ukkig net even droog! Er werd een sloom paard naar me toe gebracht waar ik op mocht, ik steeg op en werd er weer bijna fgeknald. Dat beest probeerde me er een aantal keer af te bokken en had totaal geen zin om naar mij te luisteren. Na een paar scheldwoorden en trappen van mijn kant heeft ze haar naam gekregen: bitch. We reden dwars door de heuvels, koeien en riviertjes heen wat ernorm leuk was! Maar toen, gingen we in galop. Ik ben in geen tijden meer zo bang geweest, wat ging dit beest hard! Helaas heb ik er geen rem op gevonden, dus ik heb me er maar aan overgegeven. Toen we later (eindelijk)weer aan het stappen waren bleef het lastig om dr een beetje in te houden. Dit kwam helaas doordat er weer een galop-stuk aan kwam... Daar gingen we weer! Natuurlijk had ik weer net zoveel in te brengen als de 1e keer (0,0%). Het paard van de begeleider ging naar links, en mijne rechtdoor. Opzich was dit niet zo erg geweest, als er geen enorme stenen op de grond lagen! Na wat heen en weer geslalom had ik ook dit overleefd! Voorlopig heb ik wel weer even genoeg van paarden...

Erna zwaaide we de rest van de groep uit, mietje als ik ben stond ik er met tranen in mijn ogen. Wij, de achterblijvers wilde graag gaan raften, maar dit was helaas niet meer mogelijk (domper nummer 1 ). In plaats hiervan gingen we naar een ander park toe, wat erg leuk leek (met de nadruk op leek). We kregen een kaart en er werd uitgelegd dat je we op 1 weg niet konden rijden omdat het een 4x4 weg was. Ze hadden beter kunnen melden dat ALLE wegen op het park een enorme chaos was! We reden op een rot stukje, maar aangezien ze hadden gezegd dat het een 4x2 weg was gingen we ervan uit dat het later beter werd, uhm, niet dus! Toen we echt niet meer verder konden (omdat de onderkant van de auto dan compleet weggeschaaft zou worden) probeerde we achteruit weg te komen.. Omdat dit al helemaal een hel was probeerde Fabian te keren, een combinatie van keren en rotsen is niet aan te bevelen! Het gevolg: krassen op de achterbumper, een duwende Eva en de geur van verbrand rubber. Nooit meer! Na oud-Hollandsch geklaagt te hebben kregen we ons geld terug en stapte we in de auto: het stuurslot zat erop. Ik zei al: beweeg het stuur heen en weer en dan gaat het eraf.. niet dus! Autoboekje? Nergens te vinden. Vragen bij de receptie? Dat gaat hem ook niet meer worden. Na een tijd kwam er een man aanrijden. Dit was mijn moment of fame: ik hing het hulpeloze meisje uit dat niets van auto's weet en dr auto niet meer kan starten (een rol die trouwens erg goed voor me is weggelegd). Gelukkig bood hij zijn hulp aan, maar mr.Impala had het 'al' gevonden: hij had de sleutel niet opgedraait! Erna gingen we naar de dam, wat heel mooi was. Na er een tijdje gestaan te hebben kwam er een auto voorbij rijden, met een paar van 'onze' mensen erin. Erg toevallig!

Maandagwas 'the day': we gingen naar de ambassade. Ervoor gingen w enog even boodschappen doen, en Amber was dr pinpas kwijt. Gelukkig zat hij gewoon in haar portemonnee en konden we verder. Eenmaal aangekomen schrokken we ons rot: het gebouw stond zowat op instorten! Toen we eindelijk het juiste hokje hadden gevonden en aan de beurt waren werd het nog leuker. Gelukkig waren de paspoorten die ze aan de grens moesten afgeven aanwezig, maar de ambtenaar wist niet hoel lang het zou duren en moest het evn aan haar baas vragen. Toen ze eindelijk weer terugkwam bleek dat de baas aan het vergaderen was: 'kom over zo'n 3 uur maar terug'. Gelukkig werd ze net gebeld dat het klaar was, en kon ze er weer heen. Gelukkig kon het dezelfde dag nog aangezien we naar Maputo wilde, maar we moesten een getypte brief inleveren met de reden voor de aanvraag. We zijn er achter gekomen dat dit zonder computer dit erg lastig is! Nadat we eindelijk een plek hadden gevonden waar je brieven kon laten typen schoot het maar niet op. 'oh, het duurt zo'n 40 min -1,5 uur'. Hierom vroeg ik of ik het anders zelf mocht typen, en bleef ik de irritante blanke klant uithangen (wat maar al te goed werkt). We kregen de getypte brief nogredelijk snel.

Ten slotte moesten we betalen bij een bepaald hokje, waar een enorm lange rij stond! Een man achter me probeerde me uit de rij te krijgen door me wel even uit te gaan leggen waar ik precies moest zijn. Deze keer trapte ik er een keer niet in, ik leer nog wel eens iets op mn oude dag, en bleef ik gewoon staan. Omdat het zo lang duurde ging Impala naar de vrouw, om haar proberen om te kopen. Met 40 rand (4 euro) extra lukte het gelukkig! Hoewel we toen het visum eenmaal klaar was al vooraan in de rij stonden (met de irritante man voor ons omdat hij voor ons glipte) waren we enorm blij dat we eindelijk op pad konden: op naar de volgende rampen!

Swaziland/ Mozambique

De komende dagen zullen jullie (nog) minder van me gaan horen: we gaan namelijk naar Swaziland en Mozambique.

Straks rijden we naar Swazi en slapen we in een opgebouwde paardenstal! De deuren zijn ook echt nog staldeuren en in elke stal staat een 2-persoonsbed, ben heel benieuwd! In totaal blijven we er 2 nachtjes. Erna gaan we door naar Maputo in Mozambique (als we de grens over komen zonder al te veel politieagenten om te moeten kopen) en slapen we er een nachtje. Daarna rijden we door naar Tofo, een hele mooie plek aan het strand waar verder (net zoals in de rest van Mozambique) niets anders te doen is dan in de zon liggen en zwemmen.. met WALVISHAAIEN als we een beetje geluk hebben. Ik heb van mijn coach al snorkelspullen gekregen dus, laat ze maar komen!!

Op de terugweg slapen we nog een nachtje bij het Krugerpark 'in de buurt', lees: met uitzicht op het park. Als het allemaal mee zit komen we zondag de 9e weer thuis...

Durban

Omdat ik waarschijnlijk vanalles vergeet als ik dit pas na morgen schrijf doe ik het nu maar alvast.

Zoals jullie waarschijnlijk wel weten zijn we naar Durban geweest, een kustplaats op zo'n 7-8 uur afstand van Pretoria. Omdat niet iedereen op dezelfde dag kon vertrekken hebben we ons in 2 groepen opgesplitst: 10 gingen op donderdag (ik ook) en 6 op vrijdag. Mijn auto had gepland om rond half 9- half 10 zo'n beetje te vertrekken. Helaas hielp Murphy's-law niet mee: er waren allemaal problemen met de rental car waardoor we uiteindelijk pas, na enkele keren heen en weer rijden met de taxi,rond een uur of kwart voor 12 vanaf tuksdorp konden vertrekken.

Naast deze pech (en een auto die opeens op de zelfde baan als ons reed, maar wel onze kant op kwam)hebben we het de rest van het weekend super gehad! het weer was niet zo goed als we hadden verwacht (korte broek en shirtjes weer maar wolken) maar dat kon de waterpret natuurlijk niet drukken! Donderdag avond kwamen we door de vertraging later aan dan gedacht, waardoor we niet veel meer aan de dag hadden. We hebben lekker gegeten bij little india, aangezien er in Durban enorm veel indische mensen wonen. De grootste reden waarom ik dit weekendje Durban voorstelde was ook omdat ik een indische armband op de markt wilde kopen, wat helaas niet is gelukt. Het backpacker hostel was ook best goed, maar heeft erg tipische backpacker-eigenaren (lees wiet rokende drinkende maar super gezellige mensen).

Helaas viel mijn nachtrust die avond een beetje tegen. Telkens kroop er iemand in mijn bed, waar ik niet zo van was gediend. Ik heb zo'n 5 keer een kat uit mn bed moeten trappen, terwijl ik op het hoogste bed van een 3 persoons stapelbed lag! Na 5 keer proberen heb ik het maar opgegeven en een mandje voor hem gemaakt van mijn dekens, waarna ik gelukkig gewoon heb kunnen slapen.

Vrijdag was het zo ver: we gingen naar het strand. We verdeelde ons weer in 2 groepen, want niet iedereen wilde naar het aquarium/waterpark dat er bij in de buurt zat. Ik natuurlijk wel, tiener dat ik (nog ben). Na vissen en shows gezien te hebben en van verschillende glijbanen afgeweest te zijn ging ook ons groepje naar het strand. Door de golven zijn er veel surfers en bodyboarders, helaas heb ik dit nog niet uitgeprobeerd maar ik Mozambique heb ik een 2e kans. Wel heb ik al gemerkt dat bikini's ongelofelijk irritant zijn in combinatie met golven! 's Avonds gingen we naar een club waar een verkoper in een surfwinkel over had gepraat, toen we er aan kwamen was het al duidelijk: hier hoorde we niet thuis. Ook al hadden we de goede huidskleur voor een Afrikaner club, we hadden niet meegekregen dat de dresscode TE korte rokjes, TE hoge hakken en TE blond haar was... Erna kon ik weer lekker in mijn bedje kruipen, waar mijn kat weer op me lag te wachten.

Zaterdag zijn we eindelijk naar de indische markt geweest waar ik zo graag heen wilde voor mn armband, zoals je waarschijnlijk wel kan raden ben ik er niet mee thuis gekomen. Erna zijn we naar een 'zwarte' (als in huidskleur) markt geweest, waar we als opvallende bleekscheten of aangestaard werden door kinderen ofeen enkele keeruitgesnauwd werden door volwassen. Erna zijn we opnieuw naar het strand geweest, maar er waren veel wolken wat het wat koud maakte. Na even korst in het water gespeeld te hebben ben ik met een groepje even gaan cruisen in Druban (wat volgens mijn family vak betekend dat een groep tieners (meestal jongens) in een auto stapt en rondrijd om vrouwen te zoeken om op te pikken). Wij hebben dit iets anders aangepakt: we zijn naar een lagune geweest en erna naar het stadion. Hier zijn we met zonsondergang met een lift boven op het gebouw geweest, wat natuurlijk een erg mooi uitzicht gaf.

Vandaag waren we van plan om de zonsopgang te bekijken op het strand, wat we mede dankzij mijn katje hebben kunnen redden. Ongeveer een kwartier voordat mijn wekker ging hoorde je opeens iemand kokhalsen. Ik had niet meteen door dat het de kat was, maar na een tijdje drong het me toch door. Ik pakte snel mijn mobiel om te kijken hoeveel zooi er op mijn bed lag, toen ik opeens een staart zag bij het bed naast me. Die kat had het hele bed onder gekotst waardoor ik het, sociaal als ik ben, niet kon laten om keihard te gaan lachen! Na elke nacht bij be geslapen te hebben presteerde de kat het net voor de wekker om op iemand anders bed te gaan kotsten: GENIAAL!

Rond een uur of 11 zijn we weer vertrokken naar huis, waar ik nu ongeveer een uurtje ben aangekomen... als ik me zo nog dingen herinner: wordt vervolgd...

Crisis in Afrika

Na een tijd van leren komt een tijd van ontspanning! Helaas lukt dit me niet helemaal omdat ik telkens het idee heb dat ik iets vergeet, maar daar kom ik vanzelf wel achter. Morgen heb ik zelfs al weer weekend! Woensdag is het lentedag wat hier voor gevierd wordt verschillende feesten af te gaan en aangezien ik hier ben om me aan te passen aan de locals doe ik natuurlijk gewoon mee!De afgelopen tijd ben ik dus best rustig geweest, wat hier eigenlijk ook behoorlijk normaal is omdat de temperaturen hier steeds meer oplopen!

Vrijdag was ik wel braaf aan het leren voor Afrikaans met Eva, totdat er opeens een man langliep met een fles cola: warmte+ dorst+ het zien van cola+ het niet hebben van colagaat niet goed samen. Om dit 'enorme' probleem op te lossen liepen we naar de andere kant van tuksdorp om een blikje uit de automaat te halen: kapot. Door het vele gepraat over cola plakte onze strotten zo erg aan elkaar dat we maar bedachten even naar Romans te gaan, daar hadden ze vast cola! Gelukkig hadden ze het, maar helaas duurde het zo lang voordat er iemand naar ons toe kwam dat we maar besloten ergens andere heen te gaan. We liepen naar het plein en, autistisch voor verandering als ik ben, het plein was versierd met ballonnen, mensen liepen met gekke hoedjes en kralen en je kon niet om de kleuren pars, rood, geel en groen heen: MARDI GRAS! Naeen glaasjecola dat nog nooit zo goed had gesmaakt gingen we terug naar huis, om wat mensen te verzamelen om weer terug te gaan:)

Zaterdag ben ik met 2 anderen naar een Afrikanerfeest (dus alleen blanken) bij het voortrekkersmonument. Een vlaamse (eigenlijk Zuid-Afrikaanse, maar voorouders zijn hier nogal belangrijk) vriend van Joseph kwam ons ophalen. Het had beter een Bejaarde-soos genoemd kunnen worden! Ik schat dater hooguit zo'n20 man was (inclusief de 'hippe' band en 2 kleine jochies die hun oren beschermde tegen de stoffige muziek). Gelukkig werd het gestijldansafgewisseld met de, door ons aangevraagde, vogeltjesdans: het hoogstepunt van de avond! Uiteindelijk was het hardstikke gezellig, maar dit zijn geen dingen om te herhalen..

Donderdag vertrekken we voor een weekendje naar Durban, iets wat ik zelf heel graag wil door de indische sfeer die daar hangt, het super goede weer en: HET STRAND! We blijven daar tot zondag, net voor mijn verjaardag. Voor degene van wie ik (sommige zelfs weken geleden) een verjaardagskaart heb gekregen: dankie!