Toen we bij de grens aan kwamen begon het volgende 'spel'. Gelukkig had Eva me al voor het een of ander gewaarschuwd. Er kwam een man naar ons toe die ons uitlegde wat we precies moesten doen en ons hielp, waar we eigenlijk niet echt van gediend waren maar omdat we niet precies wisten wat de procedure was lieten we het maar gebeuren. Terwijl ik mijn formulier aan het invullen was werd ik opeens geroepen. Buiten probeerde dezelfde gast met een papiertje in zijn hand geld van Fabian af te troggelen. Hij zei dat met een handtekening van een bepaald persoon geen gedoe zou zijn bij de slagboom, voor 100 rand kon hij ons er doorheen lozen. Dit bedrag werd al gauw gehalveerd, maar ik weigerde het nog steeds te betalen. Toen hij dit bedrag echter had verlaagd naar 10 rand (1 euro) begon ik ook wle wat te twijfelen. Hij zei :'van d erest van het geld kunnen jullie lekker ergens wat drinken'. Dit was precies de zin waar Eva me voor gewaarschuwt had, dus ik eiste het briefje wat hij in zijn hand had met een handtekening erop. Tot mijn grote verbazing deed hij het nog ook! We stapte snel in de auto en reden er vandoor, terwijl hij nog steeds aan onze auto 'vastgeplakt' zat.

Natuurlijk waren we enorm blij dat we de grens over waren gekomen zonder al te veel problemen, de vakantie kon nu echt beginnen! Er stond wel overal langs de weg poltitie, waar we helaas snel genoeg achter kwamen. Net na een 60-bord werden we aangehouden, we reden 70 km per uur (omdat het ervoor 80 was en de auto nog uitrolde). Ze vertelde dat we 2000MT (ongeveer 600-700 rand) moesten betalen. Al snel riep de vrouwlijke agent me naar dr toe: 'wij meiden onder elkaar konden wel wat regelen'. Al snel werd het verlaagd naar 250, en nadat ik zei dat 'wij meiden' natuurlijk ook nog kleren en nagelak moesten kopen werd dit 150 rand. Helaas hield ik daar niet op. Ik herinnerde me dat me verteld was dat we moesten vragen of we een bonnetje mochten of hun naam opschrijven, dat kon, waardoor de boete weer 2000 MT was. Hierop pakte ik snel mn portemonnee uit de auto en gaf Fabian 200 rand om aan ze te geven. Gelukkig mochten we hierna weg en zwaaide we ze vrolijk na...De rest van de rit verliep behoorlijk soepel. Dit kwam vooral door het feit dat we geen km meer te hard reden, en we verschillende keren door zijn gereden als we werden aangehouden....

Toen we in Maputo aankwamen, onze eerste stop, was het er erg druk en hadden we geen idee waar we heen moesten. Gelukkig vonden we in de file een auto met 'een witte' waar we het aan konden vragen. Het grootste deel van de, voornamelijk zwarte, bevolking spreekt vooral portugees waardoor communiceren niet al te makkelijk was. Toen we in ons hostel aankwamen waren daar ook nog 2 anderenuit tuksdorp! 's Avonds zijn we even lekke ruit eten geweest waar ik, verassend genoeg, een pizza margaritha heb gegeten. 'Het smaakt totaal niet als een diepvriespizza' zei ik nog vrolijk voordat ik een stuk folie uit mijn mond haalde... Maar, afgezien van het stukje plastic, smaakte het allemaal erg goed!

Dinsdag was het zo ver, we gingen op weg naar Tofo! Ook deze rit verliep weer erg soepel, we zijn zelfs (zonder kaart) geen enkele keer verkeerd gereden! Na zo'n 7-8 uur kwamen we bij onze accomodatie, Bamboozie, aan. Hier werden we gelijk uitgebreidbegroet door onze groep, en kregen we te horen dat er al een ocean safari gepland stond voor de volgende ochtend.. great! Die avond zijn we lekker de zee in gesprongen en heb ik geslapen als een baby..

De oceon safari was zijn geld zeker waard! Allereerst moesten we het rubber boortje in het water helpen duwen, waarbij ik een zeekoe heb moeten redden (lees: een oudere vrouw die niet al te gracieus meer was) die erbij in het water viel. Na een tijdje op het water gezeten te hebben zagen we onze eerste dolfijnen al! Later stopte we ergens waar nog enkele andere snorkelaars aan het zwammen waren: whalesharks! In totaal hebben we er zelfs 3 gezien! Later waren er ook enkele dolfijnen zo dichtbij dat we het water in konden om ze goed te kunnen zien, omdat ik een beetje sloom was met mijn snorkelspullen aan te trekken zouden ze me ervoo droppen. Helaas heb ik de dolfijnen niet kunnen zien omdat ze telkens overal heen zwommen. Als ik dan weer naar de boot keek om aanwijzingen te krijgen moest ik weer de tegenovergestelde kant op. Gelukkig heb ik daar wel een 'prikkelende' encounter gehad met kwallen... Opeens schreeuwde iemand: 'manta ray!!!'. Toen mensen de dolfijnen achterna gingen kwam er opeens een grote rog voorbij! Fie heb ik gellukkig nog wel kunnen zien; ik sprong de boot uit, deed mijn hoofd onderwater en daar was hij al meteen! Op de terugweg waren we natuurlijk allemaal helemaal enthousiast over alles wat we hadden gezien, waarna het nog beter werd: er sprong verderop opeens een walvis uit het water!

Een update over de donderdag en vrijdag komt later weer;)